Uit: President Tsaar op Obama Beach dit fragment: (pagina 162 / 163

President Tsaar begon over de twee door Rusland in Frankrijk bestelde, en nog altijd niet geleverde, helikopterdekschepen. Bijna in tranen verkondigde hij dat de marine ze hard nodig had, ook vanwege de boordhospitalen. Ik zei: 'Wil hij ons nu doen geloven dat ze vooral bedoeld zijn om gele traumaheli's van te laten opstijgen?' En mevrouw Grenouille: 'Ach, elk martelcentrum van de FSB heeft wel een verbanddoos.'  '... en dat is alleen aan God ter beoordeling,' rondde de Tsaar zijn voordracht af. Uit de zaal klonk een lauw applaus op. Mijn buurvrouw klapte zonder dat haar handpalmen elkaar raakten. Ik volstond met een geluidloos ovatietje tussen duim en wijsvinger. Er stapte een dame met een grote bos bloemen op de spreker af. Hij maakte en stijve buiging, en bracht een van zijn zeldzame glimlachjes voort. Op dat moment werden de drie lijfwachten elk door twee Franse commando's, uit het niets tevoorschijn gesprongen, apart genomen, terwijl een derde aan het fouilleren sloeg. Een aanklager van het Haagse Office of the Prosecutor las van een A4'tje de Tsaar iets voor, dat ondanks het geringe applaus onverstaanbaar bleef. Nadat de commando's de schouderholsters van de bodyguards leeg hadden gehaald, draaiden ze de ex-president de armen op de rug en kreeg hij als een gewone verdachte de handboeien om. Van zijn gezicht viel geen enkele emotie af te lezen.